suvaşmaq

f. Yapışmaq (suvaşqan şey haqqında). Yastı-yapalaq evlər, odu sönməyən ocaqlar, palçığı yapışqan ayağa suvaşan torpaq <insana> yüz qat əziz görünür. M. İ.. <Adil:> O qədər yaxşı bişməmiş çörək xəmir kimi adamın əlinə, dişlərinə suvaşırdı. B. Bayramov. // Məc. mənada. Oğlan uşağı atasına suvaşıb qışqırıq qopardı. M. İ.. <Həbibə:> Saqqız kimi suvaşan sən idin, mən? M. C..